فیلم ۳۱۶ / کاردگردان و تهیه کننده: پیمان حقانی / سال:1392
روایتی عجیب از ۶۳ سال زندگی یک زن که دوران انقلاب و دفاع مقدس را هم شامل می‌شود.
در این اثر چهره‌ی شخصیت‌های فیلم نشان داده نمی‌شود، کفش‌ها نقش اصلی روایت غم‌ها و شادی‌های را بر عهده دارند.
به نقل از خبرگزاری آریا کارگردان درباره سبک روای فیلم می‌گوید:«با نشان ندادن چهره‌ها توانستیم خیلی چیزهای دیگر را برای اولین‌بار در سینمای ایران نشان دهیم.// به سبب محدودیت‌ها از نشان دادن خیلی چیزها ناتوان بودم بنابراین همیشه به دنبال راهی می‌گشتم که بشود مسائل موجود را کمی رئال‌تر و واقعی‌تر جلوی دوربین نشان داد.»
در سایت سینما هنر و تجربه حقانی بیان میکند که برای ساخت این فیلم ماشین، دوربین و همه چیز دور و اطرافش را فروخته است.
با توجه به این موضوع انتظار فیلمی کسل کننده را داشتم ولی به خوبی تونسته نظر منتقدان را جلب کنه و حتی دانشگاه UCLA هم در جشنواره فیلم‌های ایرانی اون رو به نمایش گذاشته.
به طور حتم شنیدن الگو گیری از فیلم Amélie برای اینکه به دیدن این فیلم علاقه‌مند بشم کافیه ولی شنیدن نقدها هم انگیزه من رو برای دیدنش بیشتر کرده.
این روزها به قدری سینمای هنر و تجربه خوب عمل کرده که دیگه کمتر به سایر فیلم‌ها دقت می‌کنم؛ هنر تجربه با فیلم‌هایی مثل ماهی و گربه، پرویز، اعتزافات ذهن خطرناک من و ........ واقعا خوب عملکرده.
حاشیه: واقعا لازم بود تصویر و نام خانم معتمدآریا از تیزر تبلیغاتی فیلم «یحی سکوت نکرد» در تلوزیون حذف بشه؟!!
